Wałbrzyskie uzdrowisko.

Pierwsze wzmianki o Starym Zdroju ukazały się w aktach zakonu w Krzeszowie na Śląsku określając wieś mianem ?aqua antiqua?, co jednoznacznie wskazuje jej pochodzenie jako uzdrowiska (1357 r. wizyta księcia Bolka I w Starym Zdroju). Tak więc obok górnictwa Wałbrzych zyskiwał również miano uzdrowiska. Przyczyniła się do tego w dużej mierze rodzina von Mutius, która postanowiła je rozbudować w połowie XVIII wieku, w którym to okresie zdrój cieszył się największą popularnością. Z czasów jego największej prosperity w mieście zachował się budynek zwany Lwigród, będący pozostałością po Starym Zdroju. Przed budynkiem znajdował się plac koncertowy, a w okolicy liczne ścieżki oraz staw z wysepką na którą można było dopłynąć łódkami zacumowanymi przy mini przystani. W swych najlepszych czasach zjeżdżało tu ponad 1000 kuracjuszy, co było liczbą naprawdę imponującą. Niestety wałbrzyskie uzdrowisko upadło przez rozwijające się tutaj górnictwo, które spowodowało zanik źródeł leczniczych ostatecznie powodując zamknięcie Lwiegogrodu w 1873 roku I jego przekształcenie w późniejszym okresie na cele mieszkaniowe.